Αρχαία Ελληνικά
ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ τοῦ Κωνσταντίνου Γανωτῆ 3ο ΜΑΘΗΜΑ
ΚΕΙΜΕΝΟ
Ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινὴ καὶ ὁ πατήρ μου ὁ γεωργός ἐστι. Πᾶν κλῆμα μὴ φέρον καρπὸν αἴρει αὐτὸ καὶ πᾶν φέρον καρπὸν καθαίρει αὐτό, ἵνα πλείονα καρπὸν φέρῃ. Μείνατε οὖν ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν ὑμῖν, ἵνα πλείονα καρπὸν φέρητε.
ΛΕΞΕΙΣ
• ἄμπελος = τὸ ἀμπέλι
• αἴρει = σηκώνει, ξερριζώνει
• καθαίρει = καθαρίζει
• ἵνα...φέρῃ = γιὰ νὰ φέρει (κάνει) * τὸ ἵνα λέγεται τελικὸς σύνδεσμος
• πλείονα = περισσότερο
• πᾶν κλῆμα = κάθε κλῆμα
ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ
Ἡ προσωπικὴ ἀντωνυμία καὶ ἡ μετάφρασή της στὰ νέα ἑλληνικὰ :
ΕΝΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ
Α΄ πρόσωπο Β΄ πρόσωπο Γ΄ πρόσωπο
ΟΝ. ἐγὼ= ἐγὼ σὺ= ἐσὺ -
ΓΕΝ. ἐμοῦ/μου= μου σοῦ/σου= σου οὗ= αὐτοῦ-ῆς-οῦ
ΔΟΤ. ἐμοὶ/μοι= σὲ μένα σοὶ/σοι= σὲ σένα οἷ= σ’αὐτὸν-ὴν-ὸ
ΑΙΤ. ἐμὲ/με= ἐμένα σὲ/σε= ἐσένα ἕ/ἑ= αὐτὸν-ὴν-ὸ
ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ
Α΄ πρόσωπο Β΄ πρόσωπο Γ΄ πρόσωπο
ΟΝ. ἡμεῖς= ἐμεῖς ὑμεῖς= σεῖς σφεῖς= αὐτοὶ-ὲς-ὰ
ΓΕΝ. ἡμῶν= μᾶς/μας ὑμῶν= σᾶς/σας σφῶν= αὐτῶν
ΔΟΤ. ἡμῖν= σὲ μᾶς ὑμῖν= σὲ σᾶς σφίσι(ν)= σ’αὐτοὺς-ὲς-ὰ
ΑΙΤ. ἡμᾶς= μᾶς ὑμᾶς= σᾶς/σας σφᾶς= αὐτοὺς-ὲς-ὰ
ΑΣΚΗΣΗ
Γράψε στὰ ἀρχαῖα :
ἐμεῖς, ὁ φίλος μου, φέρνω σὲ σένα, λέγει σ’ ἐμᾶς, λέγουν αὐτοί, λέγει σ’αὐτούς, οἱ φίλοι μας, οἱ διδάσκαλοί μας, φέρνουν σὲ μᾶς, λέγει σὲ σᾶς.