Ὁ φτωχὸς καὶ ἡ λύρα του
Παραμύθια / Κωνσταντῖνος Γανωτής, 1η ἔκδοση, Ἀθήνα, Πηλός, 2009.
Ἡ ἔνταση τοῦ σύγχρονου πολιτισμοῦ ἔχει ταλαιπωρήσει ὄχι μόνο τὸ περιβάλλον ἀλλὰ καὶ τὶς ψυχές μας. Δὲν ἔχομε πιὰ ἀθῷες καὶ τρυφερὲς καρδιές, ὅπως δὲν ἔχομε καὶ πρόσωπα ἀθῴα καὶ τρυφερά. Βέβαια ἔχομε ἀρκετὴ πληροφόρηση καὶ κάμποσοι σκεφτόμαστε ν' ἀλλάξομε φιλοσοφία ζωῆς. Μᾶς εἶναι ὅμως δύσκολο πιά, γιατί ἔχει ἐμπεδοθεῖ μέσα μας ὁ διανοητισμός, ὁ "διαφωτισμός" καὶ πολλὰ ἀκόμη τέτοια ἄψυχα καὶ ἀπρόσωπα ἰδεολογήματα.
Γι' αὐτὸ οἱ ψυχές μας χρειάζονται μαλάκωμα πρῶτα, γιὰ νὰ ῥαγίσει τὸ τσιμέντο τῶν ἰδεολογημάτων αὐτῶν, ποὺ εἶναι προφάσεις τοῦ μηδενισμοῦ. Αὐτὸ τὸ σκοπὸ ἔχουν τώρα τὰ παραμύθια. Στοὺς τελευταίους αἰῶνες οἱ σοφοί μᾶς δίδαξαν πολλὰ ψέματα σὰν ἀλήθειες. Τὰ παραμύθια λένε πολλὲς ἀλήθειες σὰν ψέματα.
Ὡραῖα ψέματα πάντως. Ἐπειδὴ ὅμως ἡ ὀμορφιὰ εἶναι πάντοτε ἀληθινή, ἔχουν νὰ κάνουν καὶ τὰ παραμύθια μὲ τὴν ἀλήθεια.