Ἡ ἐξομολόγηση ἑνὸς γονιοῦ
Κωνσταντῖνος Σ. Γανωτής, 1η ἔκδοση, Ἀθήνα, Ἀρχονταρίκι, 2011.
Ἡ οἰκογένεια, ὅλοι τὸ λένε, στὴν ἐποχή μας περνάει κρίση. Ἂν ἐξετάσομε ὅσο γίνεται πιὸ ψύχραιμα τὸ φαινόμενο, θὰ διαπιστώσομε ὅτι ἡ κρίση στὴν οἰκογένεια ἀρχίζει ἀπὸ τὴν ἐγκατάλειψη τῶν συναφῶν θεσμῶν, ποὺ σχετίζονται ἄμεσα ἢ ἔμμεσα μ' αὐτὴν καὶ τὴ στηρίζουν.
Ξέρομε τώρα ὅτι σ' αὐτὸν τὸν ἀποχρωματισμὸ τῆς οἰκογενειακῆς ζωῆς δὲν ξεπέφτει κανεὶς ἀπότομα. Ἀρχίζει μέσα ἀπὸ τὴν παραδοσιακὴ οἰκογένεια σὰν μικρὴ πτώση καὶ μὲ τὸν καιρὸ μετατρέπονται οἱ θεσμοὶ σὲ τυπικὲς ὑποχρεωτικὲς στὴν ἀρχὴ καὶ προαιρετικὲς στὴ συνέχεια ἐκδηλώσεις.Ἔτσι πεθαίνουν οἱ θεσμοὶ μέσα στὴν οἰκογένεια, ἀλλὰ ἔτσι ἐπίσης πεθαίνει καὶ ἡ ἴδια ἡ οἰκογένεια καὶ παραδίνεται στὴ μόνη «εὐτυχία» ποὺ ἔμεινε, στὴν τηλεόραση, στὰ παραισθησιογόνα καὶ στὶς διαστροφές.
Γίναμε διανοούμενοι, καὶ αὐτὰ ποὺ οἱ πρόγονοί μας τὰ ζοῦσαν ὡς αὐτονόητα, χρειάζεται τώρα ἐμεῖς νὰ τὰ σκεφθοῦμε καὶ γι' αὐτὸ κολυμπᾶμε μέσα σὲ πέλαγος ἀσάφειας καὶ ἀβεβαιότητας. Γι' αὐτὸ πρέπει νὰ πάρομε τὰ πράγματα στὰ σοβαρὰ καὶ νὰ ζητήσομε ἐπὶ τέλους τὴ φώτιση τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ κάνομε τὰ χρέη μας σωστά.
(Ἀπὸ τὴν παρουσίαση στὸ ὀπισθόφυλλο τοῦ βιβλίου)